معلق فى حبل الصمت
يامن كانت ايامى معاك
احلى مافى هواك
واحساسى معاك
كلمه فى سماك
...وايامى معاك
بسمه فى لقاك
شرت من نهر حبك
شربت حتى ارتويت
تذوقت الشهد
من نهرك الجارى
وما زالت عيونك
تلاحقنى فى كل مكان
وفى كل زمان
حتى اصبحت رماد
فى عالم النسيان
اعلمى يامن كتبت لها
سوف يطل القلم يكتب
بعد ان اصبحت
الاحلام هواجس
فى منحدر الايام
لحظه وداعك
حطمت كل الامال
واصبحت الحلم محال
بكاء على جدران الزمان
مااصعبها لحظات
ما اصعب ان تبتسم
وفجأتنهمر الدموع
وما اصعب ان تزرع
شمعه فى حياتك
ثم تنطفأ
ضاعت المعانى
ولسعتنى رياح الهزيمه
هوت الاحلام من القمم
الى يابس النسيان
فطارت الروح
الى جبال الاحزان
واحرقت النيران الجسد الهش
واحرقت الطيور اجنحتها
وضاع الزمن الجميل
وانهار عرش الحب
فى كلمات وحكايات
واصبحت معلق فى حبل الصمت